कचरो बरी वेंधो कुडाईजो.
सचाई अची वेंधी सामें,
नें काठ निकरी वेंधो कुपाईजो.
“अगम”
खें घरें त ओगार
ठेसनेंते वारीएं.
मनडो
——
सउं हले ज सिज उगाय,
ऊंधो हले त अंधेरी;
“तेज” चें एडो मनडो
छाल थीए म केंसे वेरी.
तंतर
—-
अज उड्घाटन में कतर,
स्वागत में आंटी;
“तेज” तंतर इं ज हलेतो,
कित फिटक कित डांटी
(कविजी चोपडी
“तेज-वाणी” मिंजा)
नवले सोरॅं सणगारें महेकंधे आवई वसंतराणी
फुलडेंजा जांजर छमछमंधे आवई वसंतराणी
कोयलडीयूं कुणकारीएं, मोरलां आवकारीएं
पखीयेंजा स्वागत वधाइंधे आवई वसंतराणी
कवली कुंपर लचॅंत्यूं नें नचॅं लागणी डारें
खिसकोलीएं भॅरी रमंधे आवई वसंतराणी
नंयारङ, नंयाउमंग नें नंयेतरङे सोभेती धरा
प्रकृतिजी जुआणाई खीलाइंधे आवई वसंतराणी
केसूडे जा कामण सिज઼ सोन छाबें तां हींचें
वासंती वावरा चूमींधे आवई वसंतराणी
‘मन’ पिरीं मिलणें हेज तां हींयें हिलोरेंतो
कसधार बखुं भरींधे आवई वसंतराणी
मनीषा अजय वीरा ‘मन’🌹
पांजी मातृभूमी कच्छ, मातृभासा कच्छी ने पांजी संस्कृति ही पांला करे अमुल्य अईं. अज कच्छ में ऊद्योगिक ने खेतीवाडी में विकास थई रयो आय. बारनूं अलग अलग भासा बोलधल माडु प कच्छमे अची ने रेला लगा अईं. हॅडे वखत मे पां पांजी भासा ने संस्कृति के संभार्यूं ही वधारे जरूरी थई व्यो आय. अमुक महत्व जा कार्य जे अज सुधी पूरा थई व्या हुणा खप्या वा ने जे अना बाकी अईं हेनमेजा जे मिणीयां वधारे महत्वजा अईं से नीचे लखांतो.
डोक्टर पोछें ‘ कोरो थ्यो वो , ?’
चांपसी चें ‘ ही ता मुजी बाईडी सातम जा लड्डु भनाय वे खाधो त तोटी व्या !’
डोक्टर चें : ‘ ना चई डीनी वई न ’
चांपसी : ‘ त पोय बत्रीसी तोटई वी !’
**************************
जन मथे लखेलो वो ” I LOVE YOU” …………….
चांपसी राजी राजी थई व्यो….. .
पोय ता चांपसी १००० रूपिये जी नोट कढें ने होन मथे लखें “SAME TO YOU”
हु नोट होते ज रखी डने………….
************************
दाबेली में मख्ख छणी पेई.
हेकडो छोकरो नेरे गळे ने चें : काका आंजी दाबेली में मख्ख आय.
चांपसी : धल वडो रख पोत्तर ,ही वेचाडी केतरो खेंधी ?
****************************
શેઠ
હેકડા શેઠ વા. તેંજી ઘરવારી બહુ સારી હુઈ. રોજ સવારજો ઈ શેઠજે મથે તે હથ ફરાઈ શેઠકે જગાડે. પોય ભીને નેપકીનથી મોં લુછી શેઠકે બાથરૂમમે તેડી વને અને બ્રસ કરાય. પોય શેઠ કે ગરમ ગરમ ચાય પીરાય. પોય શેઠ કે છાપો વાંચી સુણાય. શેઠ કે નારાય ને કપડા પહેરાય દે. પોય પાટલે તે વેરાય ને શેઠજે મોંમે ગરમ ગરમ નાસ્તેજા ગટા દે. તો પણ ચબીંધે ચબીંધે શેઠ બોલે “આહ થકી રયોસ, આહ થકી રયોસ..”.
હેકડો ડીં નાસ્તે ટાણે શેઠાણી પુછ્યોં, “મડે કમ ત આઉં કરે ડીઆંતી ત અંઈ કુરેલાય થકી રોતા?” ત તરત શેઠ ગુસ્સે થીને બોલ્યા, “હી ચબે તો કેર તોજો પે?”……