कचरो बरी वेंधो कुडाईजो.
सचाई अची वेंधी सामें,
नें काठ निकरी वेंधो कुपाईजो.
“अगम”
खें घरें त ओगार
ठेसनेंते वारीएं.
मनडो
——
सउं हले ज सिज उगाय,
ऊंधो हले त अंधेरी;
“तेज” चें एडो मनडो
छाल थीए म केंसे वेरी.
तंतर
—-
अज उड्घाटन में कतर,
स्वागत में आंटी;
“तेज” तंतर इं ज हलेतो,
कित फिटक कित डांटी
(कविजी चोपडी
“तेज-वाणी” मिंजा)
नवले सोरॅं सणगारें महेकंधे आवई वसंतराणी
फुलडेंजा जांजर छमछमंधे आवई वसंतराणी
कोयलडीयूं कुणकारीएं, मोरलां आवकारीएं
पखीयेंजा स्वागत वधाइंधे आवई वसंतराणी
कवली कुंपर लचॅंत्यूं नें नचॅं लागणी डारें
खिसकोलीएं भॅरी रमंधे आवई वसंतराणी
नंयारङ, नंयाउमंग नें नंयेतरङे सोभेती धरा
प्रकृतिजी जुआणाई खीलाइंधे आवई वसंतराणी
केसूडे जा कामण सिज઼ सोन छाबें तां हींचें
वासंती वावरा चूमींधे आवई वसंतराणी
‘मन’ पिरीं मिलणें हेज तां हींयें हिलोरेंतो
कसधार बखुं भरींधे आवई वसंतराणी
मनीषा अजय वीरा ‘मन’🌹
पांजी मातृभूमी कच्छ, मातृभासा कच्छी ने पांजी संस्कृति ही पांला करे अमुल्य अईं. अज कच्छ में ऊद्योगिक ने खेतीवाडी में विकास थई रयो आय. बारनूं अलग अलग भासा बोलधल माडु प कच्छमे अची ने रेला लगा अईं. हॅडे वखत मे पां पांजी भासा ने संस्कृति के संभार्यूं ही वधारे जरूरी थई व्यो आय. अमुक महत्व जा कार्य जे अज सुधी पूरा थई व्या हुणा खप्या वा ने जे अना बाकी अईं हेनमेजा जे मिणीयां वधारे महत्वजा अईं से नीचे लखांतो.